„Drugie wcielenie” Łady Tarzan (VAZ-211290 / VAZ-211190), zaprojektowane przez centrum naukowo-techniczne AvtoVAZ we współpracy ze studiem projektowym Decon, narodziło się w 1999 roku - jego główną różnicą w stosunku do oryginalnego modelu było przejście do ciało "rodzina dziesiętna".
Auto było produkowane do 2006 roku wyłącznie na zamówienie iw tym czasie sprzedało się zaledwie kilkaset sztuk.
Łada Tarzan 2 to pojazd terenowy kategorii kompaktowej, występujący w dwóch rozwiązaniach nadwoziowych: pięciodrzwiowym hatchbacku lub kombi.
Długość maszyny wynosi 4255 mm, szerokość sięga 1710 mm, a wysokość 1610 mm. Długość rozstawu osi i wartość prześwitu wynoszą odpowiednio 2585 mm i 200 mm, a masa „bojowa” nie przekracza 1230 kg.
Specyfikacje. Dla "Tarzana" drugiej generacji dostępne są dwa silniki benzynowe - są to czterocylindrowe "zasysane" o pojemności 1,7-1,8 litra w konfiguracji rzędowej, rozproszone zasilanie paliwem i 8-zaworowy pasek rozrządu typu SOHC , wytwarzając 80-85 koni mechanicznych i 128-238 Nm momentu obrotowego.
Są one zadokowane z pięciobiegową manualną skrzynią biegów i skrzynią biegów z napędem na wszystkie koła, „afiszując się” środkową blokadą mechanizmu różnicowego i „razdatką”.
W dyscyplinach biegowych pięciodrzwiowy model sprawdza się całkiem nieźle: od miejsca do 100 km / h „psuje się” po 17 sekundach, jest niezwykle zdolny do rozwijania 157-160 km / h i „pije” 10,2-10,3 litra paliwa w cyklu mieszanym na każdą „setkę”.
Podstawą Łady Tarzan 2 jest rama spawana z profili stalowych, na której korpus „dziesięć” jest zamontowany za pomocą gumowych poduszek.
Zarówno przód, jak i tył auta wyposażone są w niezależne zawieszenia (w obu przypadkach zamontowana jest przednia oś, ale w drugim jest obrócona o 180 stopni) typu McPherson z hydraulicznymi amortyzatorami, sprężynami śrubowymi i stabilizatorem. słupy.
Hamulce tarczowe są zainstalowane na dwóch osiach pojazdu terenowego, a jego zębatkowa przekładnia kierownicza, po niektórych modyfikacjach, jest uzupełniona hydraulicznym wzmacniaczem sterującym.
Wśród zalet "Tarzana" drugiej generacji właściciele najczęściej wyróżniają: specyficzny wygląd, dobry potencjał terenowy, niezawodną konstrukcję, niski koszt utrzymania, wygodne zawieszenie i ekskluzywność na drogach Rosji.
Ale auto nie ma też wad: wysoki środek ciężkości, duża pracochłonność napraw dzięki zastosowaniu ramy, drgania i hałasy przekładni, słabe silniki i przyzwoity „apetyt” paliwowy.
