Subkompaktowy sedan Fiat Albea, opracowany na bazie czterodrzwiowej „Sieny”, zadebiutował w 2002 roku - na salonie samochodowym w Warszawie, po czym wszedł do seryjnej produkcji w zakładach tureckiego zakładu tej marki.
W 2005 roku w wyniku planowanego remontu samochód otrzymał wyretuszowaną karoserię i nieco ulepszone wnętrze, a w 2006 roku (już zaktualizowany) rozpoczął się jego montaż w Naberezhnye Chelny…
W 2012 roku włoski „pracownik państwowy” zszedł z linii montażowej bez uzyskania następcy prawnego.
„Albea” wygląda jak „typowy samochód ludowy” – klasyczne, trzyczęściowe nadwozie (z wyraźnie zaznaczoną „gałęzią” bagażnika) ubrane jest w prosty (ale przyjemny) design, który jest rozrzedzony ładnym sprzętem oświetleniowym i emblematami włoska marka.
Całkowite wymiary Fiata Albea wpisują się w europejską klasę B: 4186 mm długości (przy 2439 mm odległości między osiami), 1703 mm szerokości i 1490 mm wysokości. Prześwit sedana wynosi 180 mm.
Waga „podróżna” skrzyni trzyobjętościowej waha się od 1015 do 1085 kg (w zależności od opcji wyposażenia).
Wnętrze jest tutaj niezwykle racjonalne - nieskomplikowany design z kwadratowymi otworami wentylacyjnymi i trzema „podkładkami” systemu klimatyzacji, „prostą okrągłą” deską rozdzielczą z jasnym pomarańczowym podświetleniem i „pulchnym” trójramiennym „pączkiem” kierownicy.
Wykończenie wnętrza jest naprawdę budżetowe - deska rozdzielcza z twardego ciemnego plastiku, strasznie "syntetyczna" (dotykowa) tapicerka drzwi i zwykła tkanina okrywająca siedzenia.
Dla jeźdźców z przodu w „” są niewyszukane siedzenia z wyraźnym podparciem bocznym i wystarczającymi zakresami regulacji, ale o niezbyt wygodnym profilu.
Tylna kanapa samochodu jest całkiem do przyjęcia dla dwóch pasażerów, ale nawet dla nich przestrzeń jest ograniczona, zwłaszcza w nogach.
W standardowej pozycji włoski trzyczęściowy przedział ładunkowy mieści 515 litrów przydatnego bagażu, w tym pełnowymiarowe koło zapasowe w podziemnej wnęce. Tył tylnej kanapy zostaje przekształcony w dwie asymetryczne części, tworząc niemal płaską podłogę, jednak skromna szerokość otworu nie pozwala na transport dużych bagaży.
Na rynku rosyjskim „Albea” była oferowana z niealternatywną jednostką benzynową - rzędową atmosferyczną „czwórką” o pojemności 1,4 litra (1368 centymetrów sześciennych) z 8-zaworowym rozrządem i rozproszonym wtryskiem paliwa, wytwarzającą 77 koni mechanicznych przy 6000 obr/min i 115 Nm momentu obrotowego przy 3000 obr/min.
W połączeniu z 5-biegową manualną skrzynią biegów i napędem na przednie koła, silnik zapewnia budżetowemu sedanowi prędkość maksymalną 162 km/h i przyspieszenie od startu do 100 km/hw 13,5 sekundy.
Deklarowane w „paszporcie” zużycie paliwa wynosi 6,2 litra na każde 100 km toru w trybie mieszanym.
W innych krajach samochód był również wyposażony w silniki benzynowe z wtryskiem rozproszonym i bezpośrednim o pojemności 1,2-1,6 litra, wytwarzające 60-103 „klaczy” i 102-145 Nm maksymalnej trakcji oraz 1,2-litrowy diesel „zassany” o moc 95 koni mechanicznych i odrzut 133 Nm.
Trzyczęściowy Fiat Albea oparty jest na podwoziu z napędem na przednie koła z poprzecznie umieszczoną jednostką napędową. Samochód wykorzystuje niezależne zawieszenie z kolumnami MacPhersona z przodu i półniezależną architekturą z belką skrętną z tyłu.
Sterowanie „włoskim” wyraża mechanizm zębatkowy z hydraulicznym wzmacniaczem. Przednie koła mieszczą wentylowane tarcze układu hamulcowego, tylne koła są urządzeniami typu bębnowego.
W wersji „top-end” czterodrzwiowy „afiszuje się” układem ABS z funkcją rozdziału siły hamowania (w „bazie” takich chipów nie ma).
W 2018 roku na rynku wtórnym w Rosji sprzedawana jest duża liczba Fiatów Albeas, których koszt waha się od 150 000 do 300 000 rubli (w zależności od stanu samochodu).
Do pozytywnych cech sedana należą: ergonomiczne wnętrze, wyważone i „wszystkożerne” zawieszenie, niskie koszty utrzymania, duży bagażnik, duży prześwit i dobre wykonanie.
Wśród negatywnych punktów są: głośny silnik, słaba izolacja akustyczna, słaba dynamika i wyraźny wiatr.
