Trzecia Toyota Highlander to typowe dziecko swoich czasów, posiadające wiele talentów - wybiera się go ze względu na: agresywny wygląd, przestronność wnętrza, dobre zdolności przełajowe, bogate wyposażenie i słynne „nazwisko” (samochody tej marki są słynie z bezpretensjonalności i niezawodności) ... Ponadto jest wspaniałym człowiekiem rodzinnym - to chyba najdokładniejsza cecha opisująca ten duży samochód.
W trzeciej generacji Highlander zadebiutował wiosną 2013 roku na New York Auto Show - w porównaniu do swojego poprzednika wyraźnie dojrzał i dostojny, zyskał nowe silniki i skrzynie biegów, a także otrzymał znacznie bogatszą funkcjonalność.
W marcu 2016 roku w tym samym „Big Apple” odbył się premierowy pokaz odnowionej wersji tego średniej wielkości crossovera – jego głównymi nabytkami były: przeprojektowany nadwozie, zmodernizowany V6, nowa skrzynia biegów z ośmioma zakresami oraz rozszerzona lista wyposażenia.
Zewnętrznie „Góral” trzeciego pokolenia to prawdziwy samiec alfa: wygląda brutalnie i kompletnie, ale jednocześnie nie jest zbyt krzykliwy i umiarkowanie nowoczesny. Auto jest jak najbardziej agresywne z przodu - zasługa tego przypisuje się "przymrużonym" reflektorom i ogromnej "grillowi" osłony chłodnicy, sięgającej dolnej krawędzi zderzaka. Ale pod innymi kątami nie wygląda to gorzej: potężna sylwetka z wyraźną płaskorzeźbą ścian bocznych i zaokrąglonymi kwadratowymi nadkolami oraz harmonijną częścią „polędwicy” z wysokimi, wyrazistymi latarniami, ciętym szkłem i zgrabnym zderzakiem.
„Trzecia” Toyota Highlander to bardzo duży crossover: długość „japońskiego” wynosi 4890 mm, a jego wysokość i szerokość to odpowiednio 1770 mm i 1925 mm. Rozstaw osi SUV-a sięga 2790 mm, a prześwit wynosi 200 mm. W zależności od modyfikacji, pięciodrzwiowy w stanie „bojowym” waży od 1880 do 2205 kg.
Wnętrze crossovera „gra” w zgodzie z wyglądem zewnętrznym – wygląda jak człowiek: niebanalny, zamaszysty i trochę szorstki. Dodatkowo wnętrze auta zachwyca starannym spasowaniem wszystkich elementów, nienaganną ergonomią bez żadnych przebić oraz wysokiej jakości materiałami wykończeniowymi (ładne tworzywa sztuczne, wstawki metalowe i drewnopodobne, prawdziwa skóra). Panel przedni ma skomplikowaną, ale ciekawą architekturę, a w centralnej części znajduje się 8-calowy „telewizor” systemu multimedialnego oraz wizualny blok „mikroklimatu” z własnym wyświetlaczem i dużymi przełącznikami. Bardzo duża wielofunkcyjna kierownica i ładny, nieprzeładowany informacjami zestaw wskaźników z 4,2-calowym wyświetlaczem pomiędzy analogowymi tarczami harmonijnie wpisują się w ogólny obraz.
Przednie fotele Toyoty Highlander oferują imponujące, ale dość wygodne dopasowanie w amerykańskim stylu, mnóstwo wszelkiego rodzaju regulacji elektrycznych, ogrzewania i wentylacji. Pasażerowie w środkowym rzędzie mają możliwość regulacji sofy w kierunku wzdłużnym i na poziomie oparcia, ale sielankę zakłóca jej płaski profil. „Galeria” jest szczerze ciasna: maksymalnie dzieci w wieku gimnazjalnym będą mogły tu wygodnie pomieścić.
Przedział ładunkowy „Highlandera” trzeciego wcielenia ma pojemność od 269 do 2370 litrów, a po złożeniu obu tylnych rzędów siedzeń powstaje praktycznie płaska podłoga. Oprócz tego zapewnia również podziemną niszę, w której przechowywane są niezbędne narzędzia. „Dock”, zawarty w początkowej konfiguracji SUV-a, jest zamocowany pod spodem.
Specyfikacje. Na rynku rosyjskim dla „trzeciej” Toyoty Highlander możliwa jest tylko jedna jednostka napędowa - komora silnika jest „wypełniona” 3,5-litrową (3456 centymetrów sześciennych) benzyną „atmosferyczną” w kształcie litery V z bezpośrednim wtryskiem, wlotem o zmiennej długości rozrząd 32-zaworowy i mechanizm rozrządu na wlocie i wylocie.
Wytwarza maksymalnie 249 „koni” przy 5000-6600 obr./min i 356 Nm potencjału obrotowego przy 4700 obr./min i działa w połączeniu z 8-biegową „automatyczną” skrzynią biegów Direct Shift i inteligentną technologią napędu na wszystkie koła.
W normalnym trybie większość trakcji trafia na przednie koła, ale w razie potrzeby elektronicznie sterowane sprzęgło wielotarczowe JTEKT łączy tylną oś, kierując na nią nawet 50% momentu.
Na twardych nawierzchniach samochód czuje się bardziej niż pewnie: z jednego miejsca do pierwszej „setki”, pędzi po 8,8 sekundy, przyspiesza do 180 km/h i „pije” około 9,5 litra paliwa w warunkach mieszanych.
Na innych rynkach Highlandera 3 można nabyć również w wersji z napędem na przednie koła, wyposażonej w czterocylindrowy silnik benzynowy o pojemności 2,7 litra (188 koni mechanicznych i 252 Nm generowanego momentu obrotowego) oraz w wersji hybrydowej z silnikiem o pojemności 3,5 litra. V6, trzy silniki elektryczne i akumulatory litowo-jonowe (280 „ogierów” i 337 Nm).
Sercem trzeciej generacji Toyoty Highlander jest „rozciągnięty wózek” z sedana Camry z podłużnie umieszczoną jednostką napędową, nadwoziem monocoque, w którym szeroko stosowane są odmiany stali o wysokiej wytrzymałości, oraz niezależnym przednim zawieszeniem z rozpórkami McPhersona. Na tylnej osi samochodu zainstalowany jest system wielowahaczowy (stabilizatory poprzeczne są używane „w kole”), zapożyczony z Lexusa RX.
Hamulce crossovera to wentylowane tarcze zarówno z przodu, jak i z tyłu, współpracujące z ABS, EBD i inną nowoczesną elektroniką, a jego układ kierowniczy jest reprezentowany przez zębatkę i elektryczny wzmacniacz sterujący.
Opcje i ceny. W 2017 roku na rynku rosyjskim zmodernizowany Highlander trzeciej generacji oferowany jest w trzech wersjach: Elegance, Prestige i Safety Suite.
- Za pierwszą proszą o minimum 3 226 000 rubli, a jego funkcjonalność łączy w sobie: sześć poduszek powietrznych, 19-calowe felgi, czujniki światła i deszczu, elektryczna klapa bagażnika, bezkluczykowy system otwierania, ABS, EBD, BAS, tempomat, VSC, tylne czujniki parkowania, system ERA-GLONASS, „muzyka” z sześcioma głośnikami, kompleks multimedialny z 6,1-calowym ekranem, kamera cofania, skórzane wykończenie wnętrza i trzystrefowy „klimat”. Ponadto wersja startowa obejmuje: podgrzewane fotele przednie i tylne, elektryczne ogrzewanie kierownicy i przedniej szyby w pozostałych wycieraczkach, mocowania ISOFIX i inne wyposażenie.
- Za konfigurację pośrednią trzeba będzie zapłacić co najmniej 3 374 000 rubli, a dodatkowo „popisuje się”: bardziej zaawansowane centrum informacyjno-rozrywkowe z 8-calowym wyświetlaczem, technologią śledzenia martwego pola, nawigatorem, napędem elektrycznym i wentylacją przodu siedzenia, boczne rolety przeciwsłoneczne dla jeźdźców drugiego rzędu itp.
- Modyfikacja „top” kosztuje od 3 524 000 rubli, a jej przywilejami są: adaptacyjny tempomat, cztery kamery panoramiczne, system audio JBL premium z 12 głośnikami, przednie czujniki parkowania, a także systemy monitorowania oznakowania dróg, rozpoznawanie znaków drogowych , monitorowanie zmęczenia kierowcy i ostrzeżenie przed kolizją czołową.
