W 2001 roku na targach motoryzacyjnych we Frankfurcie odbyła się oficjalna premiera dziewiątej generacji Toyoty Corolla (tzw. „indeks nadwozia” E120).
W porównaniu do swojego poprzednika samochód otrzymał zupełnie nowy design i stał się bardziej technologiczny.
W 2002 roku Corolla została nieco zaktualizowana. Samochód tej generacji stał się jednym z najpopularniejszych samochodów kiedykolwiek wyprodukowanych przez Toyotę.
Toyota Corolla dziewiątej generacji jest przedstawicielem klasy „C”, która była oferowana w wersjach nadwozia typu sedan, hatchback, trzydrzwiowy i pięciodrzwiowy hatchback.
Długość auta wynosi od 4180 do 4529 mm, szerokość od 1699 do 1710 mm, wysokość od 1466 do 1500 mm, rozstaw osi 2600 mm, prześwit od 150 do 160 mm. Masa własna Corolli waha się od 1010 do 1405 kg, w zależności od modyfikacji.
Rodzina Toyoty Corolla dziewiątej generacji była dostępna w Rosji z silnikami benzynowymi o pojemności roboczej 1,4 - 1,8 litra, produkującymi od 87 do 190 koni mechanicznych oraz silnikami wysokoprężnymi 2,0 - 2,2 litra z powrotem od 79 do 110 "koni". Jednostki pracowały w połączeniu z 5-biegową manualną lub 4-zakresową automatyczną skrzynią biegów, napędem na przednie lub na wszystkie koła. Zawieszenie przednie i tylne - niezależne, sprężynowe. Wentylowane hamulce tarczowe są zamontowane z przodu, hamulce tarczowe z tyłu.
Toyotę Corolla dziewiątej generacji często można spotkać na drogach, więc znane są wszystkie zalety i wady modelu. Z pozytywnej strony możemy zauważyć wysoką jakość wykonania, ogólną niezawodność, wysokiej jakości i nie skrzypiący plastik w kabinie, przystępne cenowo części zamienne, niedrogą obsługę, dobrą dynamikę, doskonałą obsługę, stabilne zachowanie na drodze, wygodne i przestronne wnętrze, przemyślana ergonomia i porządne wyposażenie.
Cóż, wśród negatywnych punktów jest mały prześwit, niezbyt dobra izolacja akustyczna, słaba widoczność, a także niewyraźna praca automatycznej skrzyni biegów.
